За ярамі, за лугамі роснымі,
За снапамі залатымі сноў –
Моладасьць мая звонкагалосая,
Ты пашто вяртаесься ізноў?
Золушкай была. I каралеўнаю.
Знаю радасьць і кладоў гарбы
I цябе, вясёлую ды сьпеўную,
Я наўрад ці стрэну без жальбы!
З птушкамі расла і зь песьняй вырасла.
Шмат чаго мне добры лёс ссудзіў.
Але колькі дрэў у садзе вымерзла,
Колькі цьвету грозны град абіў!
Моладасьць, давай жа разьвітаемся
У пару асьнежаных калін...
Толькі так жыву і так трымаюся,
Каб мяне шчасьлівай помніў сын.
|
|
