Не, ня я тваю сьціснуў руку,
І ня я разьвітаўся з табою.
І ня ты каля хаты ў садку
Мой пагляд замуціла сьлязою.
Не, ня я... Гэта ногі мае
Адыходзяць, а сам я – на мейсцы.
Хай вайна мне дыхнуць не дае –
Я пакіну табе сваё сэрца.
Дык яшчэ раз руку сваю дай,
Свой пагляд ня журы больш сьлязою.
Ну, бывай, мая Ніна, бывай!..
Гэта ногі ідуць... сам – з табою...
Лагойск. 19.IX.1941.
|
|
