Думкі – дыямэнты, краскі жыцьця, Песьні – вас гэтак люблю, З вамі салодкіх гадзін забыцьця Часам і я пазнаю. Жыцьце-няволя ў чужой старане, Працы надмернай яром Зараз зьнікаюць, бы ў госьці ка мне Вы паказаліся ў дом. Слухайце ж, думкі: як прыйдзе мой скон, Ў хатку зьляціце ка мне, Хай перадсьмертны уцішыцца стон, Сэрца на момант спачне. Хай засьпяваю, як лебедзь, калі Прыйдзе гадзіна яму, Ўзьнёсшыся ў неба ад маці-зямлі, Рыне ў адвечную цьму; Хай засьпяваю аб сьне залатым Веку людскога радства, Роўнасьці, вольнасьці, брацтва – аб тым Веку красы хараства. Можа, пачуўшы прадзгонны мой сьпеў, Сьціхла б на сьвеце вайна... З радасным духам бы я паляцеў Ў царства каханьня, відна.
|
|