Як вершы, кажуць, не работа,
А так, занятак дзівакоў,
I мы – нашчадкі Дон-Кіхота
З эпохі пыльных ветракоў.
Не галасы, а – адгалоскі
Тае далёкае пары...
О, час камэдыі нябоскай,
Якую ставяць гандляры,
Дзе Дульцынэя прадаецца
I сорам сьпісаны на хлам,
А хам расчулена сьмяецца,
У ладкі б’е шчасьлівы хам.
|
|
