Дождж – мой даўні калега, Мой сааўтар элегій. Уначы нашаптаных, Недасланых каханай. Дык навошта, навошта, Я натую твой пошчак, I трывожны твой пошум, I ласкавы твой пошапт Пра адзіную, тую, Песьню-жальбу натую, Хоць адзіная, тая, Нашых строф не чытае.
|
|