#I
Вось і прыходзіць нарэшце
Дзіўнае гэта імгненьне
Першага
сьнегу
прышэсьце,
Белага
сьнегу
кружэньне.
Гэта заўсёды узьнёсла,
Гэта, як сьвята, ўрачыста,
Гэта – дарунак нябёсны
За настальгію па чыстым.
#II
Думкі-мары, думкі-мары...
Пацалункі на марозе.
Нас апошнія трамваі,
Як заўсёды падбіраюць.
Гаспадыня зыркне грозна,
Гаспадыня скажа: “Позна”.
Як учора, як заўчора,
Пракаўтну я моўчкі сорам,
А назаўтра зноў у скверы
Мы з табою станем мераць.
Як учора, як заўчора,
Зноў чытаць мы будзем зоры.
Гаспадыня ля парога
Зноў мяне сустрэне строга.
Гаспадыня... Кухня... Проза...
Пацалункі на марозе.
#III
Скупая графіка зімы,
Работа, створаная Богам,
Усё ўзвышана і строга
Ў суровай графіцы зімы.
Ці не таму каля парога
Дыханьне зноў стаілі мы:
Работа, створаная Богам,
Скупая графіка зімы.
|
|
