Юрасю Сьвірку
I шэпчуцца ліўні,
I шэпчуцца зоры,
I сьвет зноў наіўна
У рыфму гаворыць.
I ўжо ў Маргавіцы –
Бярозавым краі,
Сваю калясьніцу
Пярун запрагае.
I леташні верад
Балюча ня муліць,
Зноў хочацца верыць
У шчодрасьць зязюлі.
У чыстыя ліўні,
У ясныя зоры,
У сьвет, што наіўна
У рыфму гаворыць.
|
|
