Ты кажаш:
“Пята Ахілесава”,
А я чую:
“Пята Алесева”.
Вазьмі ў мяне поле,
вазьмі ў мяне лес,
I я згіну,
як той Ахілес,
Не ўвайшоўшы ні ў міфы,
ні ў кнігі,
Я сканаю па-нашаму,
ціха,
Як жораў
у меліярацыю.
Як зямляк
у эміграцыі.
...Вось такая ў нас бяда.
Вось такая ў нас пята.
|
|
