∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ Zašumieŭ les razhukany, Nivy zadryžałi, Zadryžałi i tyrany, Što biadu stvarałi. Zašumiełi, zahrymiełi Mahutnyja pieśni: «Doŭha, doŭha my ciarpiełi, – Dola, vola, ŭskreśni!» I hladzicie, što za dziva! Narakać nia treba – Bujna ŭzojdzie naša niva, Budzie vołi, chleba. Dzie lažałi dzirvanami Panskija abšary, Dzie kazionnyja viakami Puściełi huščary, Dzie była adna pustynia – Jełki dy biarozki, – Pole budzie, pušča zhinie, Stanuć chaty, vioski. Zaharycca sonca smahaj, Duch ludu i siła, Dola, vola jasnym ściaham, Zorkaj ŭzyjdzie miłaj, ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ Viercie pieśni – skora, skora Hety dzień nastanie, – Ŭžo ŭzdymaje ludaŭ mora Praŭdy panavańnie. Paŭstavać buduć tyrany, Ale my nia źlažam, Kryvioj zbryzhajem palany, A svajho dakažam. Naša hora, našy ślozy, Kroŭ i pot kryvavy Stanuć ŭ śpioki i marozy Za našyja pravy. Z hrudziej našych paniasiecca Vir piesień hrymučych. I ŭ adzin hołas źłijecca, U adzin mahučy. «Śmierć tamu, chto chleb astatni Biednym vydziraje! Śmierć tamu, chto na lud bratni Kajdany ŭździavaje!»
2.VI.1906
|
|