І ў Хоцімску,
і ў Тураве,
і ў Глуску
Адно сумуем мы па-беларуску.
На жаль, на сьвеце ўсё нявечнае
I ўсё на сьвеце незваротнае,
А намі столькі ўжо зьнявечана
Свайго,
сьвятога,
роднага!
I мары ў нас патрушчаны,
I храмы зь ветрам пушчаны.
Глянь,
сьмерць плыве над пушчамі,
Рукою д’ябла спушчана.
Глядзім усьлед мы абыякава –
Ніякія!
Завём Якуба Якавам.
I ў Хоцімску,
і ў Тураве,
і ў Глуску
Сумуем мы яшчэ па-беларуску.
|
|
