РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Алесь Салавей
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Муза
Мораку шэрань разьліў вечар ля хаты маёй
І праз фіранку вакна цэдзіць яе у пакой.
Ходзік замоўк на сьцяне. Ціша, і гукаў – ні-ні,
Чыйсьці я голас пачуў: «Сьпі, салавейка, засьні».
 
Кволіць дрымота мяне. Я на пасьцелю прылёг.
Мрояў штодзённых і кроз ява ўсплывае ў вачох.
Мчуся, імкнуся у высь – лёгкасьць узьлёту адчуў,
Кінуў пякельнасьць зямлі – і да нябёсаў лячу...
 
Вечны блакіт. Дываны – воблакі. Я ў вышыні.
Голас пачуўся ізноў: «Сьпі, салавейка, засьні.
Муза сьпявае табе. Я на спатканьне прыйшла,
Сон твой і твой супачын я пад апеку ўзяла.
 
Жахі – і цела й душу джгалі жаглом на зямлі.
Ну, а цяпер супачні – ў морак яны адплылі.
Ты – недасяжны цяпер, – чынаў ня ўшчуняць тваіх.
Зьнікне, як засьцьлівы дым, шэрань часінаў благіх.
 
Сьпеў твой, як чар, загучыць, ён не замоўкне нідзе.
Зышчаньне зманлівых сноў блізіцца, велічна йдзе;
Хорам красы паўстае`; зьнічаў ня тускнуць агні.
Іх не пагасіць ніхто... Сьпі, салавейка, засьні...»
 
28.I.1944.
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.