«Ня ўвойдзеш двойчы у раку»,
Раку адну і тую,
Ня першы раз я на вяку
Выслоўе гэта чую.
Я прызнаю, што я ня той,
Рака мая ня тая,
Ды толькі ластаўка лятае,
Як і лятала над вадой.
Яе зажураны філёзаф
Ня змог на сонцы разглядзець...
Ах, гэта ластаўка над плёсам!
Куды мне ластаўку падзець?
|
|
