Ня чую крылаў за плячыма:
Дажджы пасеклі ды імжа...
Вось і пярэйдзена мяжа,
Дасюль нябачная, магчыма.
Даруй мне, новая вярста,
Што прад табой стаю засмучан,
Што па-ранейшаму я – вучань,
Хоць перажыў на год Хрыста.
Даруй, што крылаў за плячыма
Я сёньня ўраньні не знайшоў,
Даруй сьлязу – яна ад дыму,
Ад дыму ўласных міражоў...
1991
|
|
