...А ты даверся чалавеку,
Свой падзялі са мной настрой
На схіле дня,
на схіле веку,
на схіле восені сырой.
Ці ты адчуў дыханьне сьцюжы,
Ці замаркоціў лістабой?
Ты выбачай, што я задужа
Заняты быў самім сабой.
Ды сёньня я выдатна бачу
/Ты не прымі адно за зьдзек/,
Што жыў з табой я па-сабачы,
А ты са мной – як чалавек.
I ўсё ж даверся чалавеку,
Свой падзялі са мной настрой
На схіле дня,
на схіле веку,
на схіле восені сырой.
|
|
