Мой прадзед быў скрыпач –
Ён выкрасаў і сьмех, і плач.
А дзед у пчолах ведаў толк,
Як сёньня рэдка знае хто.
I ў бацькі рэдкі дар –
Сваёй зямлі ён гаспадар.
А я – ні граць, ані – араць,
Хоць крычма закрычы!
Каб існаваньне апраўдаць,
Я вершы крэмзаю ўначы.
Я расказаць хачу пра род,
Пра вечны клопат на сяўбе...
Пра іх пішу каторы год,
Пра іх і пра сябе.
|
|
