Зноў у сон мой чорна-белы
Урываецца на лыжах
Адчаюга гэты сьмелы,
Прыліпала гэты рыжы.
Ён ідзе за мною сьледам.
Ён, маленькі і упарты,
І пытаецца, ці зьеду
Я з гары, як колісь, жартам...
Што ж стаю я вінаваты,
Што падняць мне вочы сорам?
Ці сустрэчы я ня рады,
Ці крутых баюся горак?
|
|
