Дрэва трымаецца, Ды пакрысе Час абцярэбіць сучча, Шашаль кару пагрызе, І сухата немінуча Выпетрыць абалонь, І сын перуна – Агонь Будзе адзін нягрэбліва Заглядацца на сухадрэвіну. А дрэва рыпець павінна, Пакуль карані ў зямлі, Пакуль цяпельца не разьвялі, Пакуль трымаецца сарцавіна, Пакуль атожылак Выб’ецца з-пад караня, Пакуль здарожана Не адаб’ецца ў позірку дня. І дрэва моўчкі зьнікае У сумнай згодзе, Яно, як і сонца, Заходзіць За дубнякамі, За сасьнякамі...
|
|