Ай, Аю-даг, што ж ты робіш з морам? Вырашыў выпіць да дна, шалёны? Кінь, набухторышся толькі з гора І не нап'ешся, бо мора – салёнае. Кінь тую п'янку, бо ўрэжаш дуба Або з пахмелу захочаш павесіцца: Чоўн, у якім уцякла твая любая, Вельмі далёка, ля чоўніка месяца. Лепей давай я віна дастану, І пад кефаль мы дамо яму рады, Вып'ем за вусны маёй каханай І за тваю, што падступна здрадзіла.
29.III.67.
|
|