380
Паплыла рэчка, сьлязінкай бліснуўшы
З роднай зямелькі...
#Арцём Вярыга-Дарэўскі
А для каго пісаць,
Калі ня чуеш мовы,
Калі прыціхла ўсё
У спуджаным бары?
І совы мудрых слоў
Свае вартуюць сховы,
Маўчаць табе ў сьпіну
У сквапным гушчары.
А ты сябе вяртай
Хоць снамі на радзіму,
Дзе рогі веташка
Варушаць мурагі,
І ў думках рады будзь
З забытай хаты дыму.
Вяртайся як ратай
На вечныя кругі.
Сіберная Сібір,
Багатая на сівер,
Халодную думу
Трымае ў галаве.
Згадай далёкі жвір,
Самотай веру вывер,
Да Кубліч твой радок
Дзьвіною даплыве...
|
|
