РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Уладзімер Караткевіч
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Раманс аб расстраляным каханьні
Ах, якое грознае гора!
Ах, якая журба ў сьвітаньні:
На вачах у нябёсаў чорных
На расстрэл адводзяць каханьне.
 
І міндаль палыхае, як лава,
І пэрсікаў белыя крылы,
Як каханьню бялюткі саван,
Як вянок на яго магілу.
 
А яно адыходзіць, праклятае,
А яно нават жыць не хоча...
Сябры, затрымайце катаў,
Сяброўкі, закрыйце ім вочы.
 
Прыйдзе, можа, часіна злая,
Калі згасьне крывавы месяц,
І, магчыма, мяне расстраляюць,
І, магчыма, мяне павесяць.
 
Але я й на пласе прыпомню:
Ў небе ранішнім – водсьвет лёду,
Ў тумане – кіпарысы цёмныя.
А цябе... адводзяць... адводзяць...
 
Пад апошнімі цьмянымі зорамі
Труп каханьня, як труп каханай...
Ах, якое бязьмежнае гора!
Якая крывавая рана!
 
29.III.67, Ялта.
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.