Да сябра старая маці прыехала, Як восень пазная з грыбамі, з арэхамі, З пагоркамі магілёўскімі, Зь бярэзьнічкамі, ляскамі, Дзе сьмех Міхаськаў дагэтуль галёкае, Вавёрка пацехі арэхі лускае. Прыехала Каляда багатая, Ацішаная зіма, Пакункі, клумкі вяроўкай, шпагатам Паперавязвала сама. Маці глядзіць, як жывуць мінчане, А ўсё заўважае, а ўсё прыкмячае, Як пража сынавых дзён прадзецца, Чаму, калі прыйдзецца, спаць кладзецца, Калі абедае, жывот ці ведае, Чаму тут пасьцілкі завуцца пледамі? І ўвішней дзён каляндар гартаецца, І сын неўпрыкметкі туды вяртаецца, Дзе сьлед яго босы ўспамінам казычыцца, Дзе добрага многа нябёсамі зычыцца. Я помню, як зь ліўнямі і дажджамі Вушацкімі Мама мая прыязджала, І мне рабілася ўмомант сьветла, І мова са мной размаўляла ветла. Я сябра наведаць хачу, А баюся, Што ў скрусе З дарогі саб’юся, Нібы ў завірусе...
|
|