Паддаўшыся агульнаму настрою,
У прымаразкі, сьпёку, халады,
Пакінуўшы атойбішча старое,
Імкнуць зьвяры і птушкі ў гарады.
Нясуцца ў гарадскіх затоках
Качкі,
У гастраном заглядваюць ласі,
Вавёркі прывыкаюць да падачкі,
Чакаюць, што ім з далані дасі.
А трактары, камбайны –
Ў вёску, ў вёску,
Дзе для сталёвых душ
Надзейны схоў.
І коску некляпаную,
Як коску,
Сьціраюць
На балоньні паплавоў.
Апошняе стагодзьдзе любіць рэтра
І куфар адчыняе зноў і зноў.
Вяртаньне да зямлі,
Вады,
Паветра
Са смогава-бэнзінных туманоў.
Пад старасць
Век надвор’е адчувае,
На перамену ные, як зямля,
Што ўсё яшчэ жывым жыцьцём жывая,
Але ці зможа
Ўсё пачаць з нуля.
|
|
