Душа баліць
Зусім ня так, як сэрца,
Той боль не ўтаймаваць нічым,
Няхай маўчым,
Няхай крычым –
Душу праверыць боль-зьняверца.
Той сьветлы боль
Нічым не ашукаць:
Ні шэптам, ані гаманою,
Той боль
Ня тушыцца маною,
Бо ўмее полымем шугаць.
А ў полымі бязьлітасным згарыць
На прысак марната любая.
Душы, што боль упадабае,
Захочацца загаварыць
Як на духу
З другой пакутацерпцай,
Зноў боль адчуць,
Нібы сьпярша...
Пакуль баліць душа,
З надзеяй
Можа біцца сэрца.
|
|
