Спачатку вершы пішуцца вачыма,
Па прынцыпу:
Што бачу – ўсё пішу.
Паверыўшы вясёламу пачыну,
Ўсё хочуць вочы валачы ў душу.
Калі стамляцца пачынаюць вочы,
Дык робіцца відушчаю душа.
Ня слухаючы трэтар слоў сарочы,
Душа павінна выверыць сьпярша
Усё, што западзе ў яе глыбока,
Каб потым зьзяла думка яснавока.
Душа патрабавальнаю слыве
Ды ўрэшце давярае галаве.
З гадамі сена здасца муравою,
І пачынаюць болей галавою
Пісацца дужа правільныя вершы,
І адпаведна ўжо настрой, як шэршань,
Гудзе, і думку абвівае лой.
І вершы пішуць антыгалавой.
|
|
