Клін выбіваюць клінам,
Ну, а калі зацята
Пад сэрца зойдзе скруха,
Клін гэты выбіць чым?
Ці раньнім успамінам,
Ці клінам жураўліным,
Што ў сума сам за свата,
Што сам зайшоўся глуха
Пад сэрцам аблачын?
Цяпер я разумею
Тугу старога бору,
Што за сякерай сочыць,
Як за дачкой айчым.
І мае ўсю надзею
На цёплую завею –
На хісткую апору.
Глыбей кліны падсочак,
А ён іх выб’е чым?
|
|
