Такая быццам, як і ўсе,
Аднак,
Але ж,
Усё ж
Зусім ты не такая.
Па непалоханай расе –
Каб не сурочыць! –
Басанож
Тваё імя ступае.
Твой недавер,
Твой сьмех,
Твой гнеў
Такія ж быццам, як ва ўсіх,
Ды ўсім я запярэчу:
Іначай голас твой зьвінеў,
Ён мне зьвініць, ён не заціх,
Вяшчуючы сустрэчу.
Такім быў, як і ўсе,
Але
Зрабіўся іншым я,
Калі
Твайму паверыў болю.
Хай адкіплю сваё ў смале,
Быць грэшным добра на зямлі,
З’іначанай табою!
|
|
