І птушка шукала клетку Зь ня дужа густымі кратамі, Каб круглы год, як улетку, Хапала сьвятла зь зярнятамі. І клетку птушка знайшла, І гаспадара рахманага, І стала звыкаць да стала Зь ледзь не нябеснай маннаю. І маннаю, і маною Уволю яна паласавалася, І клетка была імянною І поўнілася прыпасамі. Дзялілася пер’ем з падушкай І скрухай непазычанаю, А птушка была Жар-птушкай, А клетка была пазлачаная.
|
|