Як добрая вестка У хату нявестка, Ёй маці павінна Аддаць свайго сына, Глядзіць, аглядае: – Зусім маладая. Ня клопат дзявочы Выцягваць калючкі. Вялікія вочы, Маленькія ручкі... Гады прамінаюць, Траву прымінаюць, Матуля старая Глядзіць, пазірае. У прочкі ды ў прочкі Вясёлыя рухі. – Маленькія вочкі, Вялікія рукі...
|
|