На пэнсіі, як на праталінцы Пражорлівыя груганы, Сыцеюць берыеўцы, сталінцы Хлусьні крывавыя паны. Харчы У груганоў законныя, За чорны сьпіс паслуг яны. Таксама, Як харчы, Казённыя Ахвярагубцы-груганы. Шануюць душамі глюгатымі Сьвяты для іх Падвальны змрок, Дзе шчыра працавалі катамі, Давалі каінаў зарок. Былі да кожнага прыстаўлены, Хто не ў нагу падумаць мог І ў сьне ня так сказаць пра Сталіна – Тварца ўсіх нашых перамог. А ворагаў глыбока ў корані Прывыклі бачыць слугачы. Хапала мейсца ў «чорным воране» Усім І ў чэраве начы. На мейсца двухгалова-царскага Арла Паселі груганы, Каб імем гневу пралетарскага Заліць жудою шар зямны. Аднагалова-аднадушныя, Адзін выконвалі загад, – Каб душ як больш У турмы душныя Перасяліць Пад засень крат. І новы, наш, Быў сьвет зьнявечаны І руйнаваўся да асноў. І прагла сьвежай чалавечыны Глухое горла груганоў. Цяпер яны цішэй за агнецаў – «Стараліся ў імя дабра». Але рука дагэтуль цягнецца Туды, дзе вісла кабура.
|
|