РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Уладзімер Караткевіч
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Падмогі!
Хай заб'юся – не збочу з дарогі.
Аб граніт падковы зьвіняць.
На ўнамёт распластаныя ногі
Пена падае з храпы каня.

З не майго, зь непатрэбнага раю
Ў родны край, дзе змагаўся, дзе быў,
Я імчуся, бо там адбіраюць
Ўсё сьвятое, што знаў і любіў.
 
Цераз бурыя гораў цясьніны,
Дзе ваўчыныя крочаць агні, –
На палынны стэп, на раўніну,
Дзе вось-вось закрычыць цягнік.
 
Загалосіць, заплача ў трывозе,
Пабяжыць да забытых дубоў,
Бо цябе ў белы сьвет завозяць.
Бо сказалі: забыў я любоў.
 
О, не вер! Хай агонь не згасае!
Азары ім дарогу мячу!
Я з табой! Ты мой боль! Я кахаю!
Меч са мной! Я скачу. Я скачу,

Ўспамінаючы песьню былога,
Як песьню сёньняшніх дзён:
"Каханьне на ложку ў другога...
Рві жылы, мой белы конь".
 
травень – 4 ліпеня 1967 г.
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.