З самім сабой,
З агнём у печы
Пад вечар
Ціха пасядзець.
Даверыўшы спакою плечы,
Цікаўна печы ў рот глядзець.
Глядзець,
Як полымя глыдае
Сукі,
Паленьне,
Круглякі,
Чуць,
Як за шыбай халадае,
Як б’юцца ў дзьверы скразьнякі.
Дрыжыць за сьценкай
Куст рагаты.
Вярнуўшыся з далёкіх год,
Сьмяецца печ –
Апора хаты –
На ўвесь залатазубы рот.
І наплывае,
Наплывае
Забыты сон
Забытых дзён,
Вяртае
Памяць ветравая
Цябе да чэрствых баразён.
Крадзецца цішыня начная.
Апошні вугалёк датух.
Душу ласкава ахінае
Дух печы,
Продкаў вечны дух...
|
|
