Лёс прынёс мяне на базар І, як пеўня, Трымае пад пахай. Хоча збыць свой тавар Гандляр, Просіць: – Ты языком ня лахай, Каб ня спудзіліся купцы. Толькі ўбыткі адны з табою. Не прадам цябе – І капцы, У капцы зарасьцеш травою. – Лёсе мой, Пацярпі, прашу: Не збаўляй цану, Патаргуйся. Не мяне, Дык маю душу, Можа, у вырай паклічуць гусі. І мяне ў халадах нябёс Пад крыло сваё Возьмуць хмары. Ні купцоў, ні цаны, Мой лёс, Нам нямець На зямным базары...
|
|