О, ты магутны, чалавек, –
Ваўка зрабіў сабакам,
На дровы ўсе лясы пасек
І порахам, як макам,
Гарматам панапхаў раты,
Каб галасьней рыкалі.
Як церні, зьвіў сабе драты
Уласнымі рукамі.
Зьнішчаў жывое і хутчэй
Ты штучнае выводзіў,
Як той кашчэй
З усіх вачэй
Глядзеў на зьдзіў і подзіў
Таго,
Што сам пасьля стварыў,
Як вечнае адрынуў,
Благі і добры свой парыў
Вярнуўшы з успамінаў.
|
|
