Каго, каму я і чаму
Чакаю, веру і сумую,
Бяду,
Як п’яную куму,
З гасьцей вяду
Ў зіму сівую?
Ідзе са мной
Мая бяда
З маімі сумнымі вачыма.
І мне маёй бяды
Шкада,
Са мной бядзе цяплей,
Магчыма.
Даўно ўжо ўкінула лядня
Ільля ў раку,
Радня, як лісьце,
Апала,
І на схіле дня
Ўдваіх мы ўрэшце
Засталіся.
|
|
