Алегу Сурскаму Спачатку вочы выесьць дым, А потым полымя заплача. Рука набожная ламачча Падкіне. Злыбяда ня ў тым, Сучок падкіне, ўкуліць воз. Хто на вагні, Таму ўсё роўна Канаць Раскрыжана, грахоўна, Цьвяліць бунтоўна ўласны лёс. А безграхоўныя яны, Што думку аддалі на мукі, Ад попелу адмыўшы рукі, Ня будуць адчуваць віны. А вязень лютага агню Наступніка не папярэдзіць. Наступнік цемру разьвярэдзіць, Агнём З агню ўсьміхнецца дню.
|
|