Я сам сабе няраз даваў зарок Не прысьвячаць радкі свае нікому, – Навошта выпускаць малечу з дому, Навошта выпрабоўваць нечы зрок І наганяць дакукаю аскому? Але мяне ня слухаюць радкі, Так і карціць ім Вырвацца за дзьверы, І толькі ўчуюць волю на паперы, Паразбягуцца ў розныя бакі, І я адзін, як верабейка шэры, Чырыкаю і зноў даю зарок Не прысьвячаць радкі свае нікому, Наіўных слоў ласкавую салому Расьцерушыўшы, Быццам незнарок, Зноў паддаюся звычаю старому.
|
|