Ў надзейным надвячорку,
Дзе ўсё жыве, як трэба,
Ты, Чорнае Вятрыска,
Сьпяшаесься на неба.
Ў ваблоках шчырных песьціш
Там шлях скупых гадзінаў,
У дросных#Дросны#Драпежны, прагны, хцiвы. людзях бачыш
Адно што згустак кпінаў.
З табой заўсёды карціць
Мне быць у пасцы разам.
Я веру: стрэмкаў з думкаў
Пазбавісься ты з часам.
|
|
