 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
...I калі ў той іконе,
што ўзьнесьлі на дах,
Затрымцела варожая дзіда,
Нехта ўспомніў:
«Ёсьць вязень у гэтых мурах,
Ён прарок, хай тлумачыць нам дзіва».
І паслалі ў скляпеньне з надзеяй на цуд
Гараджане
манаха і вояў.
I парушыў нарэшце сваю немату
Чорны вязень зь сівой барадою:
«Што вам трэба?
Вы прагнеце праўды сьвятой?
Вы ж яе праганялі, панове!
Надта доўга каралі мяне нематой.
Вы спазьніліся.
Я ўсё прамовіў.
На любым скрыжаваньні –
праменьняў, гальля
Ці пакорлівых сьпінаў і лейцаў
Нараджалася бедная песьня мая,
І яе расьпіналі на мейсцы.
Больш ня веру ні ў вечнасьць,
ні ў праўду сваю.
Чуласьць позьнюю
я ненавіджу.
Я
ападак надзеі,
ападкам згнію.
Мне пакіньце скляпенную цішу».
I пасланыя ўбачылі:
ён – чалавек,
Брудны, хісткі, душою зламаны...
I чакаць ратаваньня ад грэшнага –
грэх.
I яго яшчэ раз
пахавалі.
...I калі запалаў і палац, і кляштар
I згарэлі іконы і хаты –
Плыў над горадам
чорны і вольны ўладар
Цень адкідваў
у выглядзе
кратаў.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
