 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
А вочы глядзяць стамлёна.
Да прагнага іх сьвятла
З паперы зжаўцелай, з тла
Ляцяць матылі імёнаў.
А колькі зьляціць у тло –
Ня вечна ж вачэй сьвятло...
Лістоў уздыхаюць крылы.
Яшчэ ўратаваны хтось –
Набудзе імя магіла.
Але на зыходзе сіла,
I поўня,
і маладосьць...
I зноў шамацяць паперы
I цягнуць сьвятло з вачэй...
Было нам каму паверыць.
Ці будзе каму яшчэ?
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
