Віншую вас, мы выміраем!
Цяпер ня доўга ўжо цярпець.
Край зробіцца сапраўдным раем,
Калі яго ачысьціць сьмерць.
І застануцца толькі душы
Сярод нябачаных расьлін.
Тутэйшы люд сьціхае мужна,
Як жук, што ўпаў у фармалін.
І ад зьдзіўленьня пакруглелі
Разважлівыя вочы зор.
Жыць годна мы, браткі, ня ўмелі.
Так церпіць, толькі хто памёр.
А навалач, што нас зьнішчае,
«Прабачце» скажа –
і на дне.
Зьбірайцеся!
Харон прычаліў
На цермаядзерным чаўне.
|
|
