Грукоча глуха прэс друкарскі,
Шуміць папера. Плача Бог.
I распладзіўся вокрык царскі,
I паляцеў на сто дарог.
I мы згубілі, што ня мелі,
I аддалі сябе за так.
I ваўкалакі сто вясельляў
Ператварылі ў ваўкалак.
Паны зьмяніліся ў палацах,
У бок чужы вязуць лясы,
А ў гарадах на брудных пляцах
Сьцягі, людскія галасы.
Зьмяніць няволю на няволю,
Нібыта на трызьненьне – сон...
I нельга зразумець ніколі
Народ, што сам ідзе ў палон.
|
|
