РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Людміла Рублеўская
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Зорны попел
Зорка падала ў жвір –
                                                абгарэлы камяк
Падарожныя ў попел крышылі.
Ім паказваў дарогу вільготны сьвятляк.
Сёньня – попел ад зор зварушылі.
 
I відушчымі робіць нас горкая кроў
Раскапаных даўнейшых злачынстваў.
Ды нямеюць відушчыя –
                                                      раптам ізноў
Згасіць цемра іх зрок прамяністы.
 
Мы пад ногі сабе пачынаем глядзець,
Разумець, дзе – казюрка, дзе – зорка.
Толькі – ходзіць між намі
                                                        нябачная Сьмерць,
Падслухоўвае нашу гаворку,
 
Прывілеі свае спадзяецца адняць,
Аднавіць для законаў паліцы –
I ня кожны насьмеліцца
                                                      зоркаю стаць
I з братамі сьвятлом падзяліцца.
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.