Нам прадаюць з экранаў старажытнасьць. Нібыта крылы чорціку прышылі, Папудрылі – і ўжо анёлам клічуць. Паходні замяняе электрычнасьць. I рыцары, слабыя ад лікёраў, Фальшыва-страсна пра любоў гавораць, Калі сярэднявечныя прынцэсы На сукнях дэманструюць ім разрэзы. I асьцярожна, каб ня драпаць зброі, Мячом аб меч пастукваюць гэроі. Каму ўсё гэта трэба, Бог ласкавы? Адно што непадробна – мур каравы, Які спынілі руйнаваць на тэрмін, Пакуль на фоне тым ня здымуць сцэны. Нам прадаюць мінулае з экрана. Прыкметы часу змазаны старанна, I праслаўляюцца далёкім часам Каштоўнасьці сучаснага начальства. А нехта, паглядзеўшы, і паверыць, Што не было ніколі чыстай веры, Ні мужнасьці, ні годнасьці дзявочай. А хто ж цямноцьце берагчы захоча? I зразумее розум небагаты, Што ганарыцца продкамі ня варта... ...I на экранах годнасьць чалавеча Гарыць, нібы ў кастрах Сярэднявечча...
|
|