Усё было не ў навіну –
Абраза, боль і скон.
І быў забраны на вайну,
І трапіў у палон.
Вяртаўся ён зь Нямеччыны
Падсечаны, зьнявечаны.
Здаецца, сьціснуўся ў кулак
Закрачаны вагон,
Ня ў дом бацькоўскі,
А ў ГУЛАГ
Пад вартай ехаў ён.
Вяртаўся ён з Саветчыны
Падсочаны, прасьвечаны.
Як ні ўцякаў,
А наўздагон
У палыновы сон
За ім ішоў пад вартай дзён
Палон, палон, палон.
І з галавой павіннаю
Вянчаўся з дамавінаю.
|
|
