Перахрысьціўшыся ў другую веру,
Усё былое крэсьліш ты заўзята.
I нават Перамогу, як хімеру,
Адрынуў і не прызнаеш за сьвята.
Адно цябе яшчэ крыху бянтэжыць,
Што бацька твой –
Там, у магіле брацкай –
Застаўся верны, як байцу належыць,
Таму, што клятвай змацаваў салдацкай;
I што аднойчы, супачыўшы ў Бозе,
Ты зь ім спаткаесься, і ён спытае:
«Няўжо ты здрадзіў нашай Перамозе –
I для цябе яна ўжо не сьвятая?..»
Дык ты ня бойся гэтага спатканьня.
Яго ня будзе.
Бацьку, хоць і грэшны,
У сьветлы рай пусьцілі Пётра з Паўлам,
Тваю ж душу чакае лёс няўцешны.
1993
|
|
