У слаўным горадзе Францыска,
Дзе я сьвяткую сьвята Слова, –
Твае вытокі і калыска,
Твой лёс, пачаты звыш сурова.
Вось тут ты, гордая ад роду,
На плынь Дзьвіны штодня глядзела,
I аб адным снавала крозу,
I аднаго ў жыцьці хацела:
Каб родны край быў вечна вольны,
Ня знаў палону, ганьбы рабства;
Каб твой народ, пракляўшы войны,
У мужных сэрцах песьціў брацтва.
I час настаў: зь імглы далёкай
Нам зорыць дзей тваіх пачатак!..
Таму так молада, так лёгка
I я хаджу тут, твой нашчадак.
У слаўным горадзе Францыска
Шапчу: «Жыве і не загіне!..»
I ўдзячна кланяюся нізка
Табе, прасьветлая княгіня.
13.XІІ.1993.
|
|
