За ўсе свае памылкі і грахі
Перад людзьмі і Богам,
За тое, што, нібы сьляпы-глухі,
З анёлам блытаў погань, –
Кускамі сэрца кожны дзень плачу.
Чаго ж, панок, кісьлісься?
Падазраеш, што зьбегчы я хачу?
Ня ўсё сплачу – баісься?
Дарэмна! Мог бы ўжо і ведаць-знаць,
Што я не з дэзерціраў
I ад жыцьця ня кінуся ўцякаць:
Сплачу да кроплі шчыра.
25.ХІІ.1993.
|
|
