Які ўжо год цынічны зброд
Спраўляе шабаш на экранах,
У храмах тлуміць, як у крамах,
Каб зьвесьці корань наш на звод.
Які ні высьвечу канал,
Любой парою, дзень-адодні –
Крыўлякі, выхапні, падонкі
Крычаць: «Канай, мужык, канай!»
Каб без душы, бяз крыл, бязь сіл
Я задыхнуўся ў гэтай багне
I не пачуў, як гром бабахне –
Той, што на ўвесь на небасхіл.
30.ХІІ.1993.
|
|
