На чым ад роду ў род Праз доўгі-доўгі час Трымаўся наш народ? Вы – маеце адказ? Не, не на трох кітах. Не на слупах сямі. Народ наш у вяках Трымаўся на сям’і. На сьвятасьці яе Няпісаных зарук. На тым, што не дае Парушыць вечны круг. Што не дае сынам Па-над сумленьнем стаць – Старых бацькоў, як хлам, У дом убогіх здаць. Што ад дзіцячых сэрц Адводзіць блуд і гвалт, Пагрозу страціць сэнс I абярнуцца ў малп. Сям’і распад, сям’і – Прычына нашых бед. А ён настаў, калі Перакуліўся сьвет Калі на дол, да ног, Лягло сьвятло нябёс – I наш над намі Бог Пакрыўдзіўся да сьлёз. «Душу, – узьняў Ён перст, Зваліўшы на зямлю, Вы зрынулі найперш I ўгробілі сям’ю. Вось і кажу вам я: За годам сыдзе год – I гэтак, як сям’я, Разваліцца народ. Спадуць у пыл і прах, Пад нейчы феерверк, I ваш дзяржаўны сьцяг, I ваш дзяржаўны герб».
20.11.1994.
|
|