На стыку двух вякоў
I двух тысячагодзьдзяў
Гісторыяй самой
Наканавана нам –
Згадаць наказ дзядоў
I, з воляй іх у згодзе,
Адбудаваць свой дом
I асьвяціць свой храм.
За тысячу гадоў
Мы столькі крыўдаў зьнесьлі,
Спазналі столькі бед,
Паклалі столькі страт,
Што ўжо сам Бог сказаў:
«Народзе! Уваскрэсьні!
I перайнач жыцьцё
На свой уласны лад!»
Калі ж і гэты шанц
Упусьцім мы бяздарна
I ў новы ступім век
Бязмоўнымі, як скот, –
«Няўжо, – спытае Бог, –
I я браў слова марна?
Дык што ж за людзі вы?
I што вы за народ?»
1999
|
|
